Zet je tent op de bodem, steek de zoute haringen tussen het wier. De stroming streelt je scheerlijn, je luchtbed stijgt op, verdwijnt uit zicht – je kent dat wel. Probeer de vissen niet te aaien, maar schiet ook zelf niet schichtig weg. Zie je dat groene koraal overal? Een godverdomd wolkenwonder, maar mij zie je er niet. Ik ben bang voor bomen.

Geschreven bij de door Pascal Tieman en Peter te Bos verzonnen titel, verschenen in Het Gat nr. 01 op 27 juni 2014. Het Gat is het losbladig magazine voor muziekfestival Down The Rabbit Hole.

De koorts wil maar niet komen, sterker nog – het laat me koud. Het is zonnig en warm, Braziliaanse temperaturen, ik zie het zó voor me. Voetbal kijken in de blote bast, bier. Met je dikke pens en kettingrokend beweren dat die jongens niet genoeg conditie hebben. En dan toch nog: de bestudeerde opbouw van achteruit, de versnelling op het middenveld, een korte pass, de bal terugvragen en krijgen, de loopactie, de steekpass van geniale eenvoud – de aanname, zwevend bijna, verdedigers staan verbijsterd, het spijkerharde schot van dichtbij, het doelnet staat één keer strak, kreunt en ontspant met een zucht, het geluksgevoel. ‘En nou doorstoten!’ Ik zie het zó voor me, maar ik merk dat ik niet eens weet welke spelers precies geselecteerd zijn, ik heb alle oefeninterlands en de uitzwaaiwedstrijd gemist.

Het is zonnig en warm, maar het waait hard: in de met oranje vlaggetjes overspannen straten klinkt het continu alsof het keihard regent. De koorts wil maar niet komen.