Ik heb me beschaafd tot op het bot. Mijn bek gehouden, me vastgebeten, meters gemaakt – maar blijkbaar niet genoeg. Ik heb me beschaafd tot op het bot en nu jeuken de splinters in het vlees. Ik heb me vervolgens vergiftigd tot alle venijn uit me vertrokken was; het lawaai verstomde, maar in de luwte – juist in de luwte – ging het weer bloeden.